Jacoby-Bürgergilde Neumünster, seit 1578

Die Gildebrüder halten nach dem alten Grundsatz...

..."Einer für alle, alle für einen" zusammen. Wir sind kein Verein und keine juristische Person, sondern eine Gemeinschaft Gleichgesinnter, die sich bei ihrer Aufnahme in die Gilde verpflichtet haben, "der Gilde treu zu sein, wie es schon unsere Väter waren!" Bei den Versammlungen und Zusammenkünften ist stets der alte Gildegeist zu spüren, der auch schon unsere Vorfahren zusammengeschweißt hat. Unsere Ex-Majestät Hans Blöcker hat das 1983 in niederdeutscher Sprache auf der Generalversammlung so ausgedrückt:

Dünnersdag weer dat, 'n Fierdag, Himmelfohrt oder as wi seggt „Vadderdag". Nameddags, as Vadder sik utsnarcht harr un wedder in't Loot keem, reep Modder to'n Kaffee. De Familie seet tohoop un Modder froog ehr'n Mann: „Wanehr musst du dorwesen?" „Klock fief', seggt Vadder. „Ik mutt mi noch ümtrecken, dörf nicht to laat kamen." „Wo wullt du denn hen?", keek de Söhn sien'n Vadder an, „un denn up'n Fierdag?" De Ool weer all rut, harr dat schietenshild, so nehm Modder dat Wort un verklor den Jung, dat Vadder to Gillversammlung wull. „Wat maakt he dor denn?" keem dat fix ut den Jung rut. Modder öberleggt nich lang un seggt: „Dor musst du em all sülben na fragen." Vadder harr sik in Schale smeten un lett sik vunModder noch den Schlips trechtrecken. As se denn noch fraagt, wat he ok all'ns mitharr, Daschendook, Utwies un Geld, weer Vadder all ut de Döör. „Wat schull dat blots för'n Vereen sien, wo Vadder in de beste Kledaasch an'n Fierdag hengeiht", güng dat den Jung dörch den Kopp.

Poor Daag later seten se wedder tohoop un Vadder vertell, wat se up de Gillversammlung all'ns beleevt hebbt un dat de König snackt harr. „Wat, 'n König hebbt ji ok?" fraag de Jung. „Wo hebbt ji den denn her, dat gifft doch gor keen mehr?" Denn vertell Vadder, as dat so togeiht bi de Gill. He snackte vun't Vogel¬scheten, keen dor all tohört, vun de Traditschon un vun den Gildegeist, de all tosamenhüllt. „Wat is dat, Vadder, Gildegeist?" fraag de Jung un wull nu noch mehr weten. „Tscha, mien Jung", sä de Ool, „Gildegeist .... wo schall ik di dat verklorn ….Gildegeist is       …. weeßt du, Gildegeist hett man oder man hett em nich!" „Datverstah ik nich, Vadder", meen de Söhn. „Kann man den Geist anfaten oder griepen oder sitt he in een Buddel; hett dat wat mit den hilligen Geist to doon?" „Ne, ne, ne", sä de Ool un wor ganz hibbelich. „ Weeßt du wat, mien Jung, snack man mal mit Onkel Hermann doröber, de kann di dat genau vertell'n, de is bi uns Adjudant un Offizier." Dor weer de Jung ganz verbiestert. Offiziere geef dat ok inden Vereen, wo kunn dat angahn, dat weern doch keen Suldaten. Jüst as he sien'n Vadder fragen wull, wat dat all to bedüden harr, stürm de Ool up un sä, he wull noch mal na Naber Hannes röber. Dat schien so, as harr he de Fragerie satt. Nu luerte he up Onkel Hermann, de schull em wull antworten, de weer ja ganz wat Hooges in den Vereen.

So keem de Fraag wedder up'n Disch, as Onkel Hermann to Besöök keem. He harr sik noch gor nich ganz hensett, as de Jung em glieks mit de Fraag vör de Boss sprüng: „Wat is Gildegeist, Onkel Hermann?" „Jung, wo kommst du denn dorup?" „Vadder hett seggt, Onkel Hermann de weet dat." „Ja, mien Jung, denn laat mi nadenken: Gildegeist …. Gildegeist, Gildegeist, weeßt du, Gildegeist hett man oder hett em nich." Nu weer de Jung ganz baff. Dat harr he vun sien'n Vadder ok all hört. He wull doch geern mehr weten. „Wosück markt man denn, wat man düssen Gildegeist hett?" fragte de Jung sien'n Onkel. Dor fungen de Ogen vun Onkel Hermann an to blinkern un he sä: „Wenn du groot büst, mien Jung, un du fraagt warrst, wat du as dien Vadder un Grootvadder dorto hör'n wullt, denn kiek in di un överlegg ganz genau, wat du ahn Wenn un Aber – eenerlei wat du büst oder best – ahn öwer Vör- un Nadeele natodenken - denn noch mitmaken wullt. Dat heet, wenn dien Hart voll ja seggen deit, denn kannst du di bewarben; denn blots de Lüüd sünd echte Gillbröder, de mit ehr Hart dorbi sünd."

So dennig keem ik 1971 in uns old-ehrwürdige Gill un stah nu as König vöri ju. Nu weet ik ok, wat Gildegeist is:

Man hett em oder man hett em nich!